Elena’nın adaleti!
Banu Bozdemir
Rus sinemasına öykünür olduğumuzdan beri sinemamız bir anlamda yükselişte diyebiliriz. Herkesin ismini ağzından düşürmediği Tarkovski’den başlayan bir sinema algısı soğuk, mesafeli ama yettiğince bir sinema… Şimdilerde Rus sineması denince belli bir kesimin içini eriten bir isim var Tarkovski’ye rakip olamaz ama onun izinden başarıyla gittiğini söyleyebiliriz. Andrey Zvyagintsev özellikle Dönüş ve Sürgün filmlerinden sonra kendisine hatrı sayılır bir kitle edindi. Görüntüler ve duyguların değişik bir zıtlıkla birbirine eşlik ettiği filmde inanılmaz bir uyum ve ambiyans vardı aynı zamanda. İki filmde de insanların birbirine ve doğaya uyum sağlamaya çalışan halleri ve onun ilhamı vardı… Konular basit ama anlatım inanılmaz etkiliydi.
Elena biraz daha şehir hayatının hareketliliğini kuşanmış bir film. Ama burada ayyuka çıkan sosyal sınıf ayrımı biraz daha yaralayıcı. Elena’yı kendine ait odasında yani daha çok hizmetlilere ayrılan bir odada tek başına uyanmış olarak görüyoruz. Sonra büyük evin koridorlarını arşınlayarak birisini uyandırmaya gidiyor. Kocası olduğunu anlıyoruz. Normal elbette, belli bir yaştan sonra çiftler yataklarını ayırabilir! Ama anlıyoruz ki geç yapılan ve daha çok hasta ve hemşire ilişkisine dayanan evlilikte hiç beraberce yatılmamış…
Film bu ikilinin kendi aralarındaki ve uzantıları olan ilişkileri üzerinden yürüyor. Ama filmin alttan alta ortama yayılan gerilimi, her an bir şey olacakmışçasına bekletmesi tam kıvamında ilerliyor. Kocası Vladimir’in sorunlu kızı ve Elena’nın çalışmaktan yoksun kafalı oğlu ve ailesi filmin dengesini bozan unsurlar. Kimi zaman Elena’nın kimi zaman da Vladimir’in yanındayız o yüzden! Gerilim aramızda ama!
Film bazen uzattığını düşündüğünüz planları ve filmin uzantısı olan gereksiz kişilerin devreye girmesiyle farklı bir akış yaratıyor ama yine de öykünün merkezine alıp getiriyor film sizi. Bağıran çağıran değil, derdini sessiz sedasız bir gerilimle haleden bir film Elena. Sonunu söylemesem de bir vasiyet davasıyla akışın bozulduğunu söylemek mümkün. Zaten çok soğuk ve eğreti duran bağların kopmaya çok müsait olduğunu da anlatıyor film!
Yine başarılı bir filme imza atıyor Zvyagintsev… Etkili ve izlenesi! Oyunculuklar da cabası tabii…
